A
B
C
Ç
D
E
F
G
H
I
İ
J
K
L
M
N
O
Ö
P
R
S
Ş
T
U
Ü
V
Y
Z

Öbek

 Tomurcuk, aynı türden şeylerin oluşturduğu yığın küme

ÖDÜL

Hediye

Öfke

 ötüşen, şen, şakrak.

Öget

 İyi, uygun, güzel

Öğe

 Öke

Öğet

 İyi, uygun, güzel

ÖĞÜN

Zaman

Öğüt

 Tavsiye

Ökmen

 Akıllı zeki, bilgili.

Ömrüm

 Ömür anlamı taşıyan, ömrün sahibi

Ömür

 Yaşama süresi, hayat

ÖMÜR ( U )

Hayat

Ömürlü

 Uzun yaşayan, uzun ömürlü.

ÖNAY

Hilal,ayın ilk çıkmış hali

Öncel

1. Birine göre kendinden önce yerini tutmuş olan kimse. 2. Bizden önce yaşamış olanlar.

Önem

 Mühim olan, gerekli olan.

Öney

 Önde giden, ileri giden, önde olan

ÖNGÜL

İnatçı kimse

Öniz

 (ilk çocuk için) ilk iz, önceki iz

Önnur

 İlk çocuğa verilen bir ad.

Ören

 Eski yapı ya da kent kalıntısı

Örengül

 Örende yetişen bir tür gül, ak gül, yaban gülü

Örfiye

 Gelenek ve görenekle ilgili örfle ilgili.

Örge

 Süs, motif

Örgen

 Urgan, ince hat, ip.

Örgün

 Türlü ve düzenli parçalardan oluşan

Örnek

 Benzeri yapılacak olan, benzetilmek istenen şey. model. 2. Bir bütünün niteliğini anlatmak için bütünden ayrılarak verilen küçük parça. göstermelik, numune. 3. Bir şeyin benzeri tıpkısı, misal. 4. En iyi biçimde olan.

Örün

 Gökyüzünün açık, aydınlık durumu.

Öşme

 Kaynak, suyun topraktan çıktığı yer.

Ötleğen

 Sığırcığa benzeyen ötücü bir kuş.

ÖVGÜ

Takdir,beğeni

Övgül

 Övgüye değer, övülmeye değer, övülesi

Övgüm

 övmeye değer gördüğüm.

Övgün

 Övülmüş, övülen kişi

Övgünç

 Bkz. Öğünç, övünç

Övül

Başarılarınla, iyi niteliklerinle kendini beğendir, övgü kazan" anlamında kullanılan bir ad.

Övün

"Başarılarınla, iyi niteliklerinle kendini yücelt" anlamında kullanılan bir ad.

ÖVÜNÇ

Kulluk edenler,

ÖYKÜ

Ayrıntılarıyla anlatılan olay,hikaye

Öz

 1. Bir kimsenin benliği, manevi varlığı. 2. Bir şeyin temel ögesi. 3.

Özaltan

 Özü kızıl sabah vakti, öz al renkli tan

Özaltın

 Özü altın, altın gibi içsel varlığı olan; halis altın

Özant

 Yeminine bağlı kimse.

Özaydın

 Özü aydınlık, içsel varlığı pırıl pırıl

Özaytan

 Özden Ay gibi doğan tan

Özbal

 Hiçbir katkısı olmayan bal, gerçek bal, katkısız bal, bal özü

ÖZBEN

Kişinin benliğ

Özbilge

Gerçekten bilgili olan kimse.

ÖZDE

Bir şeyin özü

Özden

1. Soyca temiz, köleliği olmayan özgür kimse. 2. Özle, öz varlıkla, gerçekle ilgili. 3. Suların geçtiği yer, su geçidi. 4. Özsu.

ÖZEN

Hassasiyet

ÖZEY

Aydın kişilik

ÖZGE

İki dağ arasındaki dereciklerin birleştiği yer,Başka

ÖZGECAN ( U )

Hayat oldu

ÖZGEN ( U )

Rahat kişi

Özgü

1. Kutsal. 2. Özellikle birine veya bir şeye ait olan.

ÖZGÜ ( U )

Has,özel

Özgün

1. Nitelikleri bakımından benzerlerinden ayrı ve üstün olan. 2. Yalnız kendine özgü bir nitelik taşıyan.

ÖZİL

Köken

Özipek

Özü ipek gibi saf ve dürüst olan kimse.

ÖZLEM

Birine duyulan hasret

Özlen

Özlenecek kadar sevilen kişi ol anlamında kullanılan bir ad.

ÖZLER

Kavuşma isteği çeken

Öznil

Özlenecek kadar sevilen kişi ol anlamında kullanılan bir ad.

Öznur

Özü ışıklı, aydınlık kimse.

ÖZNUR ( U )

Aydınlık Kimse

ÖZPERİ

Neşen saçan

ÖZSEVİ ( U )

İçten gelen sevgi

Özsu

Bitki ve hayvan dokularında bulunan sıvılara verilen ad.

ÖZSU ( U )

Besleyici su

ÖZTEN

Teni düzgün olan

Özüm

Kardeş gibi sevilip tutulan kimse.

ÖZÜN

Şiir, hak edilmiş ün